Wanneer alleen reizen je een leven in vrijheid geeft

Nomadische ziel

Ik ben Nata, oorspronkelijk kom ik uit Zwitserland, maar ik leef al twintig jaar nomadisch. En de laatste vijf volledig op de weg (op mijn motor). Reizen is voor mij niet alleen een pauze; het is een manier van leven. Iedere dag weer kies ik voor natuur, weg van het stadse, de lawaai en de schema’s. Altijd onderweg zijn, biedt me de vrijheid om zelf te kiezen waar ik wanneer wil zijn.

Deze reis naar het noorden vervult precies deze behoefte aan vrijheid en rust. Meegevoerd door de zee tussen Denemarken, de Faeröer Eilanden en IJsland.

Nata On The Road 

IJsland en de Faeröer Eilanden

Motor

Lente

Waarom IJsland
en de Faeröer?

IJsland is voor mij altijd onafgemaakt gebleven. Mijn eerste poging eindigde al voor het begon met een offroad-ongeluk en een ongewenste helikopterrit. Ik heb de route nooit kunnen afmaken en dat is me altijd bijgebleven! Sindsdien heb ik mezelf beloofd om terug te komen en op mijn eigen motor over de ringweg te rijden!

Voor de Faeröer Eilanden is het een ander verhaal. Ik heb geen plan en ook geen verwachtingen. Ik ben hier om me te laten verrassen. Beide plekken bieden precies wat ik zoek: ongerepte landschappen, frisse lucht, stille wegen en het gevoel ver van de beschaving te zijn.

De overtocht met Norröna

Sinds de belofte om op mijn eigen motor terug te keren, wist ik dat de veerboot nemen, de enige manier was om dit waar te maken!

Dit is de eerste keer dat ik met een veerboot, zoals de Norröna, reis. Ik heb veel ervaring met veerboten, vooral in de Middellandse Zee, maar dit is echt van een ander kaliber!
Het aan boord gaan ging zo snel, soepel en eenvoudig, dat het bijna te mooi om waar te zijn leek. Tijdens de overtocht verblijf ik in drie verschillende hutten en verwachtte iets eenvoudigs, maar het is daarentegen pure luxe aan boord.

Ook de sfeer aan boord verrast me: veel rustige plekken, uitstekend eten en… Ik kan het nog steeds niet geloven, maar de veerboot heeft zelfs een sauna, een hot tub, een fitnessruimte en een bioscoop!  
Dit is geen veerboot meer, maar een cruise!

De zee en mijn tijd aan boord van de Norröna zijn niet langer alleen de schakel tussen de hoofdstukken van mijn reis, maar een ervaring op zichzelf!

De Faeröer Eilanden

En hier ben ik dan, klaar om aan het eerste hoofdstuk van mijn reis te beginnen. We komen aan op de Faeröer Eilanden. Het is mei en ik kom aan onder een onverwachte lentezon!
Zonder een echt plan, volg ik waar de wegen me naar toe trekken. Ik daag mezelf uit op een onverharde weg naar Sornfelli, word verliefd op de vallei voor Saksun, word verrast door het uitzicht op Skarðsáfossur en de vredige energie van Sandoy.

De landschappen zijn ruig en sereen, maar waar ik echt verliefd op word… Zijn de lammetjes! Al die schattige lammetjes langs de weg, zorgen ervoor dat ik meer dan eens stop.
 
De Faeröer voelen ongerept en kalm aan en zitten vol met verrassingen.

IJsland:
een verhaal zonder einde

De afdaling in Seyðisfjörður betekent voor mij het sluiten van een onafgemaakte cirkel en tegelijkertijd het openen van een nieuwe.  

Ik voel twee emoties tegelijk: de stille vreugde van het behalen van een doel en het vervullen van een droom, gecombineerd met bescheiden trots. Tegelijkertijd ervaar ik ook spanning en opwinding door het starten van een nieuw avontuur. Het verslavende gevoel van het betreden van het onbekende met een vleugje spanning.
 
De weg gaat meteen omhoog. De pas is bedekt door een laag sneeuw en het voelt als de start van mijn reis. De uitgestrekte vlaktes, de koude lucht en de eerste lange lijnen van de Oostfjorden herinneren me direct aan de reden waarom ik terug ben. Ik kies de lente om twee redenen: om de drukte te vermijden en omdat fotografie mijn passie is. En voor mij is er niets mooier dan bergen in de lente met sneeuw op de toppen, terwijl de eerste lupinen bloeien in de vroege lentezon.

Fotografie
en beelden

Voor mij draait reizen om het maken van beelden. Ik kan me geen reis voorstellen zonder een camera in mijn handen. IJsland is bij uitstek een land voor fotografie: brede valleien, sterke contrasten, snel veranderend licht en landschappen die buitenaards lijken! Dit is één van de redenen waarom ik alleen reis. Ik neem de tijd om overal te stoppen, rij twee keer over dezelfde weg, bezoek plekken opnieuw, laat mijn drone vliegen en fotografeer in stilte. De dagen rond Mývatn, Snæfellsjökull en Austfirðir leveren een aantal van mijn favoriete foto’s van deze reis op, maar waarschijnlijk heb ik de meeste tijd doorgebracht met het fotograferen van de Puffin Cliffs!

Papegaaiduikers en emoties

Na een uur rijden over een onverharde weg, kwam ik aan in Bakkagerði. Dit gaf me een gevoel van trots. Het was een uitdaging om deze plek, waar ik al jaren van droomde, te bereiken.

Maar ik vond niet wat ik verwachtte! Er wordt aan de weg gewerkt en vlak voor ik aan kom, moet ik omkeren; het lukt niet om met mijn motor door zulke diepe gaten en over losse stenen te rijden. Het is zo frustrerend om mijn droom om voor het eerst papegaaiduikers te zien in duigen te zien vallen… Pas later, aan de andere kant van het eiland, in de Westfjorden, zie ik eindelijk mijn eerste papegaaiduiker. Dit is de beloning voor de uitdagende off-road rit met mijn motor!

Wanneer ik helemaal alleen ben, zie ik het ineens: ÉÉN papegaaiduiker, alsof het op me heeft gewacht. Dit is een moment dat me altijd bij gaat blijven.

Vertrouwen in Offroad-omstandigheden

Mijn vorige reis door Afrika gaf me al een boost in zelfvertrouwen, maar IJsland bevestigt het.

Ik rijd voor het eerst op een aangepaste Royal Enfield Himalayan, die ik “mijn kleine tractor” noem, nadat ik er in de werkplaats aan gewerkt had. Twintig kilo lichter en een nieuwe uitlaat en nieuwe vering verder, was ik klaar om getest te worden op de IJslandse terreinen!
 
Toen ik op een dag de geasfalteerde weg verliet, verwachtte ik de gebruikelijke knoop in mijn maag bij Hverfjall. Maar die dag… Het gevoel kwam niet. Het voelt bijna als magie, alsof IJsland iets in me verandert. Het geeft me moed en zelfvertrouwen. Ik voel een nieuwe dorst naar avontuur. Nu voel ik me klaar voor meer. De volgende keer misschien een F-wegen uitdaging?

Motorkamperen

Kamperen is een essentieel onderdeel van al mijn reizen,. Dit is een manier om dicht bij de natuur te blijven en vrijheid te voelen. Het is niet nodig om hotels van tevoren te boeken en het biedt veel flexibiliteit. Een tent, een koffiezetapparaat, een gasfornuis en een zonnepaneel, ik voel me zo vrij als een vogel!

IJsland daagt deze eenvoud uit met extreme kou en harde wind. Één storm heeft zelfs mijn tent aan stukken gescheurd! Wat een verhaal. Maar ik denk dat dit precies is wat ons het gevoel geeft dat we leven, toch?

Veiligheid en mensen

Een reden dat ik minder kampeer dan ik zou willen, is vanwege de veiligheid. Als vrouw alleen op reis stuit ik op bepaalde uitdagingen en als producent reis ik met veel waardevolle spullen. IJsland en de Faeröer staan op mijn lijst van de weinige plekken waar ik me helemaal veilig voel. Zo veilig dat ik het nog steeds niet kan geloven. Ik vertrouw de omgeving en de mensen voor 200%. Ik laat ’s nachts mijn sleutel in de motor zitten, bewaar al mijn spullen in de tent en maak me nooit zorgen. Die veiligheid geeft me eindelijk rust en vrede en ik kan rustig ademhalen. Iets wat ik hoop dat we vaker kunnen ervaren en op meer plekken op deze aarde.

Een reis
die net pas begint

Deze reis is nog lang niet voorbij. Ik ben verliefd geworden op zowel de Faeröer als IJsland. Ik kom snel terug, voor meer fotografie, om meer nieuwe dingen te ontdekken en voor de nieuwe offroad-uitdaging die ik in gedachten heb: de F-wegen wachten op me!
 
Als je overweegt een soortgelijke route te nemen, twijfel dan niet langer en doe het gewoon!
Pak je motor, neem je tijd, en laat de zee je meevoeren naar het meest epische avontuur van je leven!

Ik deel mijn reis op YouTube. Je kan mijn avontuur in het Noorden volgen op: www.youtube.com/@nataontheroad

Andere reisverslagen

Boek hier uw reis

icon-close